Zodra ik aan de hoge tafel gaat zitten, begint ze al te draaien. Ze wil er gewoon bij zijn. Niet op haar heerlijke kussen, niet op de bank op een warm kleed, nee gewoon het liefst op schoot.
De stoelen zijn nieuw, dus ik heb gezegd daar komen de honden niet op. Maar hoe lang hou je dat vol? Een paar maanden heb ik het kunnen rekken. Nu zijn de remmen los. Na veel gezeur van hun kant(de honden) toch maar toegegeven en een kleed op de stoel neergelegd.
Puk houd vanaf nu de wacht. Zij houd alles in de gaten, wie er voorbij loopt (lees: welke honden)en slaat helaas erg hard aan. Wat moet iedereen hier in de straat? De straat is van ons!
Zal ze het ooit begrijpen? Ik hoop het. Het is erg vervelend, maar het geeft ook wel weer een veilig gevoel als er iemand waakt.
Fijne dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten